جهاد اقتصادی 2

ما باید روی «بهره وری» متمرکز شویم.

# فرهنگ

جهاد اقتصادی 1

بیست و دو سال شعار دادیم: وای اگر خامنه ای حکم جهادم دهد...

حالا حکم جهاد صادر شده. این گوی و این میدان!

# رهبر

# فرهنگ

هفده صفر هفت نقطه آی آر

این جا از نظر شما فقط یک وبلاگ ساده است. از نظر من هم همین طور است. هر چند که صاد برایم کارکردهایی بیشتر از یک وبلاگ ساده داشته و دارد. لذا هر از چند گاهی شیطنتم گل می کند و کمی با ظاهر و باطنش بازی می کنم.

از سال 1390 می توانید برای ورود به صاد یا لینک دادن و یا مرور کردن مطالب منتشر شده در این سررسید از آدرس مستقل آن استفاده کنید: هفده صفر هفت نقطه آی آر.
البته همچنان بلاگفای محترم میزبان این نوشته ها خواهد بود و آدرس قدیمی هم پابرجاست.

# صاد

مادر داماد

بعد از سی و شش ساعت دویدن و شستن و روفتن و مهمانداری، بالاخره رضایت داد که کلید محل برگزاری مجلس را تحویل صاحبش بدهیم.

ساعت ده شب چراغ ها را خاموش کرد و در را بست. منتظر بودم روی صندلی دوم بنشیند تا راه بیافتم. اما جلوی در چشمش افتاد به  بقایای گل های مریم و شب بو توی کیسه ی زباله. همانجا روی زمین نشست. وا رفتم. دست کرد توی کیسه زباله و با حوصله یکی یکی غنچه ها و برگ های سالم را درآورد و کنار گذاشت. زیر لب می گفت:
-: «گناه داره. این ها تازه ست. چرا اسراف میکنین؟ زبون بسته ها نفرین میکنن...»
گل ها را می گفت.

# قصه

# تربیت

ازدواج

همه ی آن هایی که ازدواج ایده آل را تنها در به هم رسیدن یک دختر و پسر جوان و متناسب زیر یک سقف می دانند، از قدرت جادویی کانون خانواده غافلند.

ازدواج عبارت است از افزودن حلقه ای محکم به سلسله حلقات تو در توی نظام خانواده. در حقیقت ازدواج صحیح، قدمی مؤثر برای ترمیم شکاف لایه های مختلف اجتماعی و تقویت بنیه ی پدافند غیرعامل کل جامعه است.

# خانواده

# ازدواج

شاکی

بیشمار نفر تا حالا جمله ی «ایشاللا عروسیت جبران کنیم» رو به سعید گفتن.
کجان پس؟

# ازدواج

# خانواده

# دوست

ارتش متحد عربی!

اوضاع بحرین کم کم دارد شبیه فلسطین می شود؛ شبیه غزه.
هیچ کاری نمی توانیم بکنیم.
آش این قدر شور است که مش رجب هم فهمیده قصه ی بحرین دارد شبیه غصه ی کربلا می شود.

واقعاً هیچ کاری نمی توانیم بکنیم؟

# فرهنگ

قم المقدسه

از وقتی تن بیمار بانو را به قم آوردند تا وقتی در فراق برادر جان می داد، فقط هفده روز در هوای قم تنفس کرد.
حالا قرن هاست که تصور قم بی تنفس او محال است.
*
شام رحلت، بعد از نماز مغرب و عشا توی صحن کوچک طلا یک گروه دانش آموزی برای بانو سرود می خواندند. مردم هم حلقه زده بودند و صفا می کردند: «یا فاطمه، یا فاطمه، یا فاطمه ی معصومه...»
از دور تماشا می کردم. حال عجیبی داشتند. سرود که تمام شد، مربی شان جلو رفت که سرود بعدی را هماهنگ کند. از همان دور با خودم می گفتم اگر جای مربی بودم سرود بعدی را در هوای امام رئوف انتخاب می کردم.
سرود دوم شروع شد: «قربون کبوترای حرمت...»
.
.
.
ممنونم مربی.

# حرم

# مدرسه

# قم

# تاریخ

آهستان

در جلسه ی گپ و گفت و ملاقات غیرمنتظره ای که امروز پیش آمد، بار دیگر فهمیدم که شناختن یک نفر از روی نوشته هایش چقدر با دیدار رو در روی او تفاوت دارد.
امید حسینی، نویسنده ی وبلاگ آهستان (که از نظر من چهره ی سال 89 وبلاگستان فارسی است) اصلاً شباهتی به نوشته هایش ندارد. بسیار آرام و سر به زیر و حتی خجالتی است. هر چند که در پرسیدن جسور  و در گوش دادن صبور است، اما مهارتش در نوشتن به مراتب بیش از مهارتش در گفتن است.
وقتی منتظر دیدن یک جوان پرانرژی و اهل بگو مگو و انقلابی باشی و در عوض عاقل مردی کم حرف و متین و مؤدب روبرویت بنشیند، همین طوری می شوی که من و «رئیس متوسط سابقم» شدیم: انگشت به دهان!

# آدم‌ها

# اداره

# قم

رضوان چهارم

شکر خدا یک دقیقه بیشتر از پارسال با رضوان بودم.
همین یک دقیقه دیدار در عوارضی قم هم برایم افتخاری است.

# رضوان

# جهادی

# قم

# دوست

درویشی و خرسندی

رفته ام برای خداحافظی با «راحلان قافله ی عشق» پای اتوبوس. بچه های دانشگاه عازم اهوازند و من می خواهم بروم جهادی، زابل.
امین یقه ام را می گیرد و می کشد بالا. در را پشت سرم می بندد و اتوبوس راه می افتد.
حتی کاپشن تنم نیست. شانس آوردم دمپایی نپوشیدم. هنوز موبایل اختراع نشده. در اولین توقفگاه به بچه ها خبر می دهم که برای شام منتظرم نباشند؛ چند روزی به مسافرت رفته ام.
روزهای عجیبی است. هفتم محرم الحرام است. تاسوعا دوکوهه، عاشورا اروندکنار... علقمه...
*
با یک هفته تأخیر می رسم زابل؛ تنهای تنها.
از یزد تا اهواز تا آبادان تا اندیمشک تا تهران تا یزد تا زاهدان تا زابل تا بم تا کرمان تا تهران تا یزد؛ بیست روز؛ تنهای تنها.

اسفند81 - فروردین82

# سبک زندگی

# سفر

# فرمانده

استراتژی

آدم عاقل وقتی از قطار جا می مونه، دنبالش نمیدوه.

تاکسی می گیره و توی ایستگاه بعدی بهش میرسه.

# عقل

ترقی

قبل از این شرح مختصر وظایف من در اداره عبارت بود از: «بکارگیری ماشین برای تسهیل روابط انسانی»

الان دو هفته است که از نظر شغلی پیشرفت کرده ام. یعنی از عنوان شغلی کارشناس، به عنوان شغلی کارشناس مسئول ارتقا پیدا کرده ام و متأسفانه شرح وظیفه ام تبدیل شده به: «بکارگیری روابط انسانی برای تسهیل امور ماشینی»
از نظر همکاران این یک پله صعود است. از نظر خودم البته یک پله سقوط. به قول معروف:

ترقی های عالم رو به بالاست  /  من از بالا به پایین می ترقم!

# اداره

سیاست

تیری که
سیزدهم خرداد هشتاد و هشت
از چله ی کمان رها شده بود
عاقبت
هفدهم اسفند هشتاد و نه
به نشانه نشست.

# فرهنگ

منظم تر از ارتش

بعد از مراسمِ مسجد، مردها راه می افتند به طرف مغازه ی «باباجون». مراسم عجیبی است:
«باباجون» جلوتر از همه وارد کوچه می شود. تمام مغازه های اطراف، از این طرف تا آن طرف کوچه، مشتری ها را بیرون می کنند و چراغ ها را خاموش. همه ی کرکره ها به احترام «باباجون» نیمه پایین کشیده می شود. کوچه غلغله ی جمعیت می شود. «باباجون» جلو می رود و یکی یکی کرکره ی همسایه ها را بالا می برد. دیده بوسی ها و در آغوش گرفتن ها و صلوات فرستادن ها.
دست آخر همه جمع می شوند و مغازه ی «باباجون» را باز می کنند. جلوی در را آب می پاشند و اسفند دود می کنند.
این جا هنوز طهران است. شرق تهران.

# سبک زندگی

# قصه

مسافر قم

هر چقدر هم که آقای دکتر مهربان چشم غره رفته باشند که پرهیز غذایی را اگر بشکنی دیگر این طرف ها پیدایت نشود، تو که روی صندلی دوم نشسته باشی، بستنی رنگی میوه ای هم می خورم؛ با خامه و شکلات. بی خیال صفرا و سودا و بلغم و غیره.
هنوز کمی بچگی برایم مانده است.

# حبیب

# واحد قم + حومه